Ο ρόλος του ανθρώπινου παράγοντα στην Ελλάδα της κρίσης: Η εμπειρία των κοινωνικών συνεταιρισμών

Abstract

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα οδήγησε σε ευρεία αμφισβήτηση του κυρίαρχου οικονομικού παραδείγματος και των αξιών που το συνόδευαν. Στο πλαίσιο αυτό τα τελευταία χρόνια έχουν πολλαπλασιαστεί οι συλλογικές πρωτοβουλίες που γεννιούνται με στόχο την έμπρακτη έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και την (επαν)ενεργοποίηση ενός αδρανούς εργατικού δυναμικού, μέσα από συνεταιριστικές δομές. Μέχρι σήμερα έχουν ιδρυθεί μερικές εκατοντάδες κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ). Μέσα από τη μελέτη περιπτώσεων τέτοιων επιχειρήσεων, που εμφανίζουν σχετικό δυναμισμό και σταθερή λειτουργία, επιδιώκουμε να αναδείξουμε τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αποφασίζουν να συνεταιριστούν, τις προσδοκίες και τους στόχους τους: από την ύπαρξη ή μη συνεταιριστικής κουλτούρας και τις επιχειρηματικές φιλοδοξίες μέχρι τις δυνατότητες αξιοποίησης ιδιαίτερων στοιχείων τους ή ακόμη και εμπλοκής μελών αποκλεισμένων ομάδων. Εστιάζουμε ιδιαίτερα στον ρόλο που παίζει η χωρική διάσταση αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό των συνεταιρισμών στην ίδρυση και την εξέλιξή τους, στη μετάβασή τους από την αρχική ιδέα στην πλήρη και βιώσιμη οικονομική λειτουργία, αλλά και στην εξωστρέφειά τους.