Στο κείμενο αναλύεται η έννοια του προφορικού λόγου και η σύνδεσή του με τη γλωσσική διδασκαλία στο σχολείο, η οποία στην ουσία δίνει έμφαση στη γραπτή μορφή. Το πέρασμα αυτό από τον προφορικό στο γραπτό κώδικα γίνεται στο σχολείο με τρόπο βίαιο και αποκομμένο από την πραγματικότητα. Αυτό έχει ως συνέπεια τα παιδιά να μαθαίνουν τη γλώσσα έξω από την επικοινωνιακή λειτουργία της και μακριά από την καθημερινή, ζωντανή, δημιουργική της δυνατότητα. Το κείμενο εστιάζει στην αντίληψη που έχει το σχολείο για τη γλώσσα και τη διδασκαλία της. Πρόκειται για μια αντίληψη έξω από την καθημερινή ζωή, που ευνουχίζει τη δημιουργικότητα των παιδιών, ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες και αγνοεί την ετερογένεια των σχολικών τάξεων. Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι οποιαδήποτε αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας πρέπει να λάβει υπόψη της την αξία της μητρικής γλώσσας, την παιδαγωγική αξία του λάθους και το γεγονός ότι τα παιδιά φτάνοντας στο σχολείο έχουν ήδη κατακτήσει το λόγο. Με άλλα λόγια η έμφαση να δίνεται στην επικοινωνία και όχι στη στείρα αναπαραγωγή.
Επιμορφωτικό υλικό Το βιβλίο αυτό εντάσσεται στη σειρά "Κλειδιά και αντικλείδια" στην ενότητα "Κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο της εκπαίδευσης". Α’ έκδοση: 2003 Β’ έκδοση: 2007
